Sen benim yüregimde büyüttügüm çiçegimsin
Sen benim gözlerimde tüttürdügüm hasretimsin
Sen benimsin sevgilim
Sen benim yasli gözlerimdeki sevincimsin
Sen benim her aldigim nefesimsin
Sen benimsin sevgilim
Sen benim etrafimda dolasan melegimsin
Sen benim yanimdayken bile özledigimsin
Sen benimsin sevgilim
Sen benim gönlümden içeri bir gönülsün
Sen benim ask bahçemin gonca gülüsün
Sen benimsin sevgilim
Sen benim tek amacim tek gayemsin
Sen benim herseyim, birtanemsin
Sen benimsin sevgilim
Sen benim her tebessümde güldügümsün
Sen benim ugrunda severek öldügümsün
Sen benimsin sevgilim
ensar aktaş
Sen benim yüregimde büyüttügüm çiçegimsin
Sen benim gözlerimde tüttürdügüm hasretimsin
Sen benimsin sevgilim
Sen benim yasli gözlerimdeki sevincimsin
Sen benim her aldigim nefesimsin
Sen benimsin sevgilim
Sen benim etrafimda dolasan melegimsin
Sen benim yanimdayken bile özledigimsin
Sen benimsin sevgilim
Sen benim gönlümden içeri bir gönülsün
Sen benim ask bahçemin gonca gülüsün
Sen benimsin sevgilim
Sen benim tek amacim tek gayemsin
Sen benim herseyim, birtanemsin
Sen benimsin sevgilim
Sen benim her tebessümde güldügümsün
Sen benim ugrunda severek öldügümsün
Sen benimsin sevgilim
ensar aktaş
SSDSDA
Baktığım her yerde inan sen varsın
heLin - Hasretimsin
Güzellik nerede sen oradasın
Herşeyinle içimde yaşayansın
Bu beden nerede sen oradasın
Sen benim bahar gülüm
Sen benim ekmeğim
Sen benim içtiğim suyumsun
Sen bahar gülü diye kokladığım çiçeğim
Sen benim canım hasretimsin
Sen benim bahar gülüm
Sen benim ekmeğim
Sen benim içtiğim suyumsun
Sen bahar gülü diye kokladığım çiçeğim
Üzüntüm neşem canım hasretimsin
Başımı bu sevdaya saldı gözlerin
Nereye bakarsam orda izlerin
Petekte bal gibi senin sözlerin
Bir türkü dinlesem sen oradasın
Sen benim bahar gülüm
Sen benim ekmeğim
Sen benim içtiğim suyumsun
Sen bahar gülü diye kokladığım çiçeğimsin
Sen benim canım hasretimsin
Sen benim bahar gülüm
Sen benim ekmeğim
Sen benim içtiğim suyumsun
Sen bahar gülü diye kokladığım çiçeğim
Sen üzüntüm neşem hasretimsin
Sen benim bahar gülüm
Sen benim ekmeğim
Sen benim içtiğim suyumsun
Sen bahar gülü diye kokladığım çiçeğimsin
Neşem canım sevdiğim hasretimsin
Baktığım her yerde inan sen varsın
Güzellik nerede sen oradasın
Herşeyinle içimde yaşayansın
Bu beden nerede sen oradasın
Sen benim bahar gülüm
Sen benim ekmeğim
Sen benim içtiğim suyumsun
Sen bahar gülü diye kokladığım çiçeğim
Sen benim canım hasretimsin
Sen benim bahar gülüm
Sen benim ekmeğim
Sen benim içtiğim suyumsun
Sen bahar gülü diye kokladığım çiçeğim
Üzüntüm neşem canım hasretimsin
Başımı bu sevdaya saldı gözlerin
Nereye bakarsam orda izlerin
Petekte bal gibi senin sözlerin
Bir türkü dinlesem sen oradasın
Sen benim bahar gülüm
Sen benim ekmeğim
Sen benim içtiğim suyumsun
Sen bahar gülü diye kokladığım çiçeğimsin
Sen benim canım hasretimsin
Sen benim bahar gülüm
Sen benim ekmeğim
Sen benim içtiğim suyumsun
Sen bahar gülü diye kokladığım çiçeğim
Sen üzüntüm neşem hasretimsin
Sen benim bahar gülüm
Sen benim ekmeğim
Sen benim içtiğim suyumsun
Sen bahar gülü diye kokladığım çiçeğimsin
üzüntüm neşem canım sevdiğim hasretimsin
İÇİMDE BİR YERLERDE VE ŞİMDİ KELİMELER KADAR YALNIZIM BİR ODAM BİR BEN HAYATA KAPANMIŞIM BAŞLAMAK İSTİYORUM YA TEKRARDAN YADA ÇEKİP GİTMEK VARMAK İSTİYORUM HAYALLERE.... ALDIĞIM NEFES KADAR ÜŞÜYORUM VERDİĞİM SOLUK KADAR ACIYOR BEDENİM ŞİMDİ YALNIZIM BİR ODAM BİR BEN VE İÇİMDEKİ ACEMİ ŞAİİRİN BURUŞUK KAĞITLARDA GİZLİ SAKLI ŞİİRLERİ KARANLIĞIN BUZ GİBİ GECELERİNDE RÜZGARIN SESİNİ DİNLİYORUM PENCEREMDE SESSİZLİK ÇIĞ GİBİ ÜZERİMDE BİLİYORUM CIKMAZ OLAN SONU OLMAYAN BİR YERE VARIYORUM GİDİYORUM BİR HAYALLERİM BİR KAĞIDIM VE BİR BEN BİR HAYAT İŞTE ONUDA GÖTÜRÜYORUM SONSUZ KERE VE SONSUZ KERE ANLIYORUM BEN YAŞAMIYORUM ASLINDA ÖLÜM ARDIMDA SESSİZ ADIMLARDA BELKİ HİSSETTİĞİM DUYGULARIMDA YA ONA GİDİYORUM YADA ÇÖZEMEDİĞİM VARAMADIĞIM YOLLARA...
AŞKIN GÖZ YAŞLARI
Yerden usulca kalktı ve yüzünü gökyüzüne döndü. Rüzgar sanki bedenini alıp götürecekmiş gibi esiyordu. Bedeni ise ona inat ayakta durmaya çalışıyormuş gibi hafif sallanarak dimdik ayaktaydı. Gözyaşları gözlerinden hırçınca çıkıyor, yanaklarından hızla süzülüp, yüreğine yavaşça akıyordu. Delip geçiyordu yağmur her yerini. Düşündüğü hatıralar yağmurla bir bir akıp gidiyordu içinden. Bir ara hatıraların birinde düşecekmiş gibi oldu. Eğer güçlü olmasaydı biliyordu ki o anda yere yığılıp kalacak ve bir
daha kalkamayacaktı. Ölmek onun için aslında bir şey ifade etmiyordu. Ölse de olurdu, yaşasa da. Ölümü düşünmek için önünde yıllar varken o yaşa şimdiden girmişti...
O zaman neye direniyordu? Ölmeyi istiyorsa neden hala yaşıyordu?
Aslında bizim gibi o da bilmiyordu bu sorunun cevabını. Belki de onu yeniden kazanabilirim umudu içindi, yaşamayı seçmesi. Zor bir ihtimaldi belki de ama herşeye değerdi.Kimse bilmiyordu içinde kopan fırtınaları, yaralandığını, savunmasız olduğunu. Dayanabilir sanıyorlardı oysa o çoktan yenilmişti. Gözyaşları yağmurla birleşip adeta göl oluşturmuşlardı. Saçlarında sanki bir ayrilik ezgisi dolaşıyordu.
Kimdi?
Neden böyleydi?
Neler yaşamıştı hayatın ve gerçeğin soğukluğunda...
Sevginin güzelliğini çoktan unutmuştu. Çok denemişti ondan sonra ama olmamıştı. Yapamamıştı.
Kimdi onu bu kadar yaralayan?
Yakalanamayan bir yüz mü yoksa bir ses mi?
Ondan gelecek tek bir haber bile yeterdi yaşamasına. Zaten bunun için yaşamıyor muydu?
Tek bir ses her şeyi yapmasına yeterdi.Gel dese gelir, öl dese ölürdü.
Yağmur bir anda dinince, ilişkilerininde bir anda böyle nedensiz ansızın bitivermesini hatırladı.
Hayatında ilk defa mi seviyordu? Yok ikinci kez. İlkinde aşık olmuştu ama ikinci de tutulmuştu. Değişik bir sevgiydi onunki. Hem seviyor hem de nefret edebiliyordu. Yüreğinde iki zıt duyguyu aynı insan için besleyebiliyordu. Özlemi giderek artıyordu tıpkı denizin duvara hırçınca çarpması gibi özlemleri de kendisine çarparak büyüyordu. Buna bir türlü engel olamıyordu. Delicesine seviyor, delicesine özlüyor, delicesine kıskanıyor ve delicesine kin duyuyordu. Bitmeyen, yoğun duygulardı onun için. Aylardır tek başına sürdürüyordu içinde bu sevdayı. Aslında o bir ölüyü özlüyor ve seviyordu. Ölüden hiç bir farkı olmayan bir erkeğe böyle
delicesine bağlanabiliyordu. Ölü biriydi çünkü onun ne sesini duyabiliyordu, ne kendisini görebiliyordu ve her şeyden önemlisi bir kalbi yoktu.
Kısa bir süre içinde onu etkilemeyi başarmıştı. Önceleri farketmemişti onu bu kadar çok sevdiğini. Güçlü sanıyordu kendini ama her görüşmelerinde yanan bir mum gibi eriyordu yavaş yavaş. Sonuna kadar yanacağını düşünürken bir rüzgarla sönü vermişti mum. Çoktan sönmüştü de nedense dumanı hala daha sürüyordu. Ona yenilmişti ve ona karşı çok zayıftı. Karanlık çoktan çökmüştü ama o hala daha aynı yerdeydi. Bu akşam dolunay vardı gökyüzünde ve yıldızlar her zamankinden daha parlaktı. Oysa o bu güzellikleri
göremeyecek kadar yastaydı. Bazen boşversede bu sevgiyi, özlem nöbetleri dinmek bilmiyordu. Birden haykırmaya başladı :
"NEDEN?"
Durmak bilmiyordu defalarca haykırdı en sonunda yoruldu ve yere çöküp ağlamaya başladı. Hıçkıra hıçkıra, gözyaşlarına engel olamıyordu. Birden sıcak bir el dokundu omzuna. O sandı birden ve aniden döndü ama o değildi.
"Lütfen artık içeri girin"dedi.Ayağa kalktı ve yavaş yavaş yürümeye başladılar içeriye doğru.
Geride sadece deniz köpüklü, kollarını iki yana açmış, gel bana dercesine bir erkek resmi kaldı deliler hastanesinin o yalnızlık bahçesinde....
|
| |
|
Dalga ile kıyının aşkını bilir misin?
Öncesinden başlayıp, sonsuza giden dalga,
Hep aşka kavuşma özlemiyle atılır kıyıya.
Dalga, seven kıyı, sevilendir.
Dokunur parmaklarının ucuyla sevdiğine dalga
Ve döner hep geriye
Bilir kavuşamayacağını ama hep koşar kıyıya
Her bir dokunuşunda aşkına verir bedenini hesapsızca
İşte, ben de seni böyle severim yar.
Yar, bilir misin dağ başinda açan uçurum çiçeklerini?
Bilirler görünmeyeceklerini...
Sevilmeyeceklerini...
Koklanmayacaklarını...
Okşanmayacaklarını...
Ama inatla açarlar aşkla, sevgiyle, özlemle.
Hep beklerler gelmeyecek sevgilinin onu kucaklamasını
İşte, ben de seni böyle beklerim yar.
Yar, ipek böceğini bilir misin?
Onun kozasının içinde ördüğü o ipliğe olan aşkını
Bilir o, ördüğü ipliğin kendisinin ölümü olacağını
Ama aşkına feda eder kendini.
Öyle verir kendini yarenine korkusuzca
İşte, ben de kendimi böyle veririm sana yar.
Yar, ağaç ile meyvesinin aşkını bilir misin ?
Meyvesini vermelidir ağaç yeniden doğmak için
Öyle zorludur ki ayrılmaları
Verir meyvesini ağaç
meyve tohum olur, tohum kök olur
Ve yeniden doğar ağaç kendi meyvesinden
İşte bende böyle yar;
Yok olmayı göze aldım, tekrar sende doğmak için....
|
