Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında sevdalanmış onun deli dalgalarına, Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,
yüreğindeki duruluğa..

Sonunda dayanamamış ve demiş ki suya:
Gel sevdalım ol, hayatıma anlam veren mucizem ol..

Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa, al demiş; Yüreğim sana armağan..

Sarılmış ateşle su birbirlerine sıkıca, kopmamacasına..

Zamanla su, buhar olmaya ateş de kül olmaya başlamış.

Yazılmış olan kaderi de alıp, gitmiş uzak diyarlara su.

Ateş kızmış, ateş yakmış ormanları,aramış suyu diyarlar boyu, geceler boyu..

Su bir gün gelmiş, ateş gözlerine bakmış suyun, biraz kızgın, biraz da hırçın. O an anlamış aşkın bazen gitmek olduğunu ama gitmenin yitirmek olmadığını, ateş durmuş susmuş sönmüş aşkıyla..

işte o zamandan beridir ki ateş sudan su ateşten kaçar olmuş,
Ateşin yüreğini sadece su, suyun yüreğini de sadece ateş alır olmuş..